sen bu şiiri okurken ben çoktan bu şehirden gitmiş olacağım,
artık ne özlemlerimi duyacaksın bıçak yarası,
nede telefonların çalacak gece yarısı,
seni sana beni bir akıl hastanesine bırakıp gideceğim bu şehirden,
nasılsa kavuşamadım sana,nasılsa dudaklarının kıyısına varamadım,
nedense bütün çıkmaz sokaklar adresim oldu,
ve nedense bütün kırmızı ışıkları üstüme yaktın,
ne ettimse ne yaptımsa bir türlü sana yar olamadım,
işte çıkıp gidiyorum hayatından,işte senide sana bırakıp gidiyorum,
artık pusulam hasreti,saatim yalnızlığı,ve takvimler sensizliği gösteriyor,
neylersin yolcu yolunda gerek,belki bundan sonra,belki senden sonra,adam olur bu asi yürek,dersini alırda bu sevdadan,
bir daha boyundan büyük denizlere asılmaz kürek,
yarın bu saatlerde ben yollarda olacağım,
sen kimbilir kaçınca uykuda masal mavisi bir rüyada,
ve elbette o korsan yüreğin yine pusuda,
oysa oysa ilk defa sesimi duyamayacaksın,
sitemlerin sahipsiz soruların cevapsız kalacak,
belki ilk defa içini kemirecek yokluğum,
hiç tanımadığın bir korku içini kaplayacak,
ve ilk defa kendinle hesaplaşacaksın,
ne oldu,ne oluyor,ne olacak...
sonra bir gözün kör,bir kulağın sağır,bir ayağın kırık,bir kolun kesik düşeceksin yollara,
yani baştan başa yarım,yani baştan başa eksik,
bütün duvarlar üstüne yıkılacak,
belki ilk defa unutuldum diye yüreğin sızlayacak,
ve sen,ve sen bu şiiri okurken,ayrılığımız çoktan başlamış olacak,
belkide tek tesellin,belkide son tesellin,sana yazdığım bu son şiir olacak...
SAKIN UNUTMA BÜTÜN ŞEHİRLER UYUR,İSTANBUL UYUMAZ,
VE BİR GÜN BÜTÜN SEVENLERİN UNUTUR SENİ AMA BU ŞAİR YÜREK ASLA UNUTMAZ....
SEN KİMBİLİR KAÇINCI UYKUDA,
SEN MASAL MAVİSİ BİR RÜYADA,
SEN KORSAN YÜREĞİNLE PUSUDA,
VE BEN YOLLARDA OLACAĞIM,
VE SENİ UNUTACAĞIM...
______________
DENGESİZ VE GELGİTLİYİM,
FAZLA YAKLAŞMA BANA,
CAN YAKAR HİSSİZLİĞİM...
