Kaf Dağının Ardında Ki Hayat
Hayal, ümit ve serüvenlerin kıskacın da koca bir hayat. Keder ertesi, umudun omuzlarına basarak, kâf dağını aşarak, yedi başlı imkansızlıklar ejderhasını yok ederek, hayaller ülkesine varmak, bir masal perisi gibi.
Zaten yaşadığımız hayat da koca bir masaldan ibaret değil midir? Ve biz de kendi hayatımızın masal kahramanı değil miyiz? Aynen öyleyiz valla, sonu nerde, nasıl biteceği bilinmeyen bir masalın için de sürüklenip gidiyoruz. Yok edilecek endişelerimiz, telaşlarımız, korkularımız, yok mu? Yada kâf dağının ardına saklanmış hayaller ülkemiz, hani hiç olmayacağını sandığımız, hiç umudumuzun kalmadığı, ”bitti buraya kadarmış” dediğimiz hiç mi kurulmuş cümlemiz yok, bu dertle tasayla kavrulduğumuz anlar, yaşanmış günler, ne kadar da çok demi?
Oysa hayaller ülkesi, kâf dağının ardın da değilmiş, hayat da ara sıra sürprizler yaparmış insana, “hadi canım, bu kaderin kamera şakası herhalde” diye cümleler kuruveririz, hiç umudumuzun kalmadığı sırada, yaşanmış güzelliklere, şaşırırızama bir o denlide sevinç dolar yüreğimize. Demek ki unutulmamışız, terk edilmemişiz, bu dipsiz dünyanın kuyusun da diye. Yani yaşamın ne denli güzel olduğunu düşleriz o zaman. Kendi hayatımızın masal perisi olduğumuzu fark ederiz. Ehli keyifdir işte o zaman insan. Hiç beklemediğimiz şeylerin, beklemediğimiz anda karşımıza çıkıvermesi ne kadar da güzeldir, hele de boğazınıza kadar umutsuzluğa gömüldüğünüz anda…
Diyorum ya, düne kadar inanmazdım, belki yarın hayatın önüme koyacağı koşullar karşısın da, yine inanmadığım anlar olacak, hayatın güzel süprizlerine ama şimdi şu an öyle değil. Yani ne olursa olsun, bir şeyleri gerçekten isteyince, gerçekleştiğine inanıyorum artık. Bir zamanlar hayat da mümkün değil dediğim, ben bu demleri yaşayamam ki, böyle hayaller kurayım diye, içimden geçirdiğim her şey, gün geliyor oluveriyor ve kendini sana hatırlatıyor ”hani senin bir zamanlar isteyip de, olmayacağını düşündüğün hayal var ya, işte o benim diye” inadına gözünün önünde, heybetle dikilip, ne kadar haklı olduğunu hatırlatıyor bize. İşte bende şimdi, böyle bir imkansız hayalin karşısında, şaşkınlığımın ertesin de, mutluluğun keyfini çıkartıyorum. Yok olmaz dediğim oluvermişti işte, hem de hiç beklemediğim anda ve zamanın heybesine doldurduğum umut kırıntılarım, bir bir serilmekteydi ayaklarımın altına ve ben kâf dağının ardında ki hayaller ülkemin, masal kahramanıydım işte, kendime göre…
Hayat bu nerde, nasıl, ne şekil de yüzümüze güleceğini bilemeyiz. Ama bir zamanlar kaderin yüzümüze kapanmış kapıları, zamanla umulmadık anda, ardı ardına açılan yedi kapılı han gibi, açılı verir önümüz de. Sadece farkın da olalım, açılan kapıların, edilmiş duaların, kurulmuş hayallerin…
Olmaz deyip yok saydığımız hayaller, çekip gitmezler hayatımızdan, ertelenmişliğin arifesin de, kaderin için de saklambaç oynarlar sadece. Ara sıra “merhaba” der hayatımıza, sizin suskunluğunuz da, cevapsız kalmasın bu merhabaların karşılığı. Karşılıksız kalmasın ki, karanlık gecede ki ateş böceği kadar, ışık olsun hayatınız. Bahtınız da, gönlünüz de, aydınlıklara tutsak olsun sadece.
Aydınlık kuşatsın gökyüzünüzü, karanlıklar değil…. |
