Forum'da ara:
Ara


Yazar Mesaj
Mesaj24.07.2011, 23:45 (UTC)    
Mesaj konusu: Güneş Sarısı Papatyalar ~

(Merhaba arkadaşlar.Bunu okuyunca belki bazılarınız mesajı ve duygu yoğunluğunu almayabilir.Bunun nedeni;ben bu yazıdaki olayı yaşadım.Cümleleri sadece benim anlayabileceğim şekilde kurdum. Cümleler bazılarınıza çok basit gelebilir ama o cümlenin arkasında benim için tam bir duygu karmaşası...)

Her zaman olduğu gibi, ilk önce çekingen.Sonra yavaş yavaş yaklaşma.
Vede sevgi dolu.Meleğim ,beyaz renkli elbiseler yerine pembe renkli elbiseler tercih etmişti.
Bana karşı olan anlamlı bakışları ve gülümsemeleri bir tür şifre gibi bir şey olmalı,
çözemeyeceğim türden olan bir şifre.

Ahşap,kahverengi çalışma masasının üzerinde oturan bir melek bana gülümsüyordu.
Omuzlarına kadar inen ipeksi,siyah saçlarını arkadan toplamıştı.Bir süre sonra
kendimi ona gülümserken buldum.Aradaki buzlar erimişe benziyordu.Gözlerini
üstümden ayırmadığını fark ettim,göz göze.Ellerin tenlere değmesi için uydurulan
roller.Roller gün boyu araklıksız olarak devam ediyordu,her iki tarafta bundan memnundu.
Sevmemek ve yalan.Kulağımda kahkahası yankılandı...

Önümde yalvaran bir el.Asla geri çeviremeyeceğim bir el.Tutup,üstüme doğru çektim.
Sıcak,huzurlu ve sevgi dolu....Bırakmaya hiç ama hiç niyetim yoktu.
Benim ısrarım üzerine dışarı beraber çıkmıştık.Doyumsuz bir sohbete tam dalmışken aramıza;
üstümüze kara bulutlar gibi çöken üçüncü kişi katıldı.

Oturmadan önce bankın üzerindeki güneş sarısı papatyaları almıştım.
Gözlerini bu sefer gözlerime değil,iki parmağımla yolduğum güneş sarısı papatyalara dikiliydi.
Yanımdan uzaklaşıp bir kaç dakika sonra geri geldi.
Aynı el tekrar bana uzanmıştı.Avucunda az önce yolduğum papatyalardan vardı.
Bana getirmiş.Getirdiği ikinciyi çiçeği onda kalmasını istedim,hemen kabul etti.
Yolda yavaş adımlarla ilerlerken elimi boynuna doladım,hoşuna gitmişe benziyordu.
Bu anın hiç ama hiç bitmesini istemiyordum.Ve bitmemesi için uydurulan bahaneler.

Aynı yoldan tek başıma yürüyordum,onu evine bırakmıştım zamanın nasıl geçtiğini anlamadım bile.
Ayaklarımın dibinde asla görmek istemediğim bir manzara yatıyordu.Güneş sarısı papatya.
Ona verdiğim çiçek ayaklarımın dibinde yolun kenarında masumca yatıyordu.
Herşeyden habersiz...
Kurutulmuş bir papatya...Aşk?
Ve aklımda tek soru:
Beni seviyor mu?
______________
Çocukken kendimi yalnız hissederdim; hala öyle hissediyorum çünkü; bazı şeyleri biliyorum ve bunları hiç bilmedikleri yada bilmek istemedikleri anlaşılan insanlara bazı ip uçları vermeye çalışıyorum.
C.Gustav Jung
Önceki mesajları göster:   


Powered by phpBB © 2001, 2005 phpBB Group
Türkçe Çeviri: phpBB Türkiye & Erdem Çorapçıoğlu