Kızma Be Anne ! (BEŞİKTAŞLILARA)

Tamam be anne bana para vermiyor Beşiktaş ama arkadaslık, kardeşlik veriyor, dostluk sunuyor bu çocuğuna. Bir sürü kardeşi, abisi var bu çocuğunun burada. Onlar beni burdakiler gibi zile basıp çağırmıyorlar tamam ama bizim yüreğimiz bir. Biz her gece uykudan önce buluşuyoruz sen eve son haliyle bakarken. Hep beraber Beşiktaş'a gidiyoruz, gülüyoruz, eski günleri düşünüyoruz. Gülme be anne biz farklıyız sokaktakinden. Bizim ruhumuz Siyah Beyaz kokuyor.

Yalan değil anne. Biz dövüşüyoruz. Hemde ölümüne. Ama merak etme! Abilerimiz tam düşecekken tutuyor kolumuzdan. bazen polisler alıyor bizi ama kimse kimseyi bırakmıyor ki. Bazen senin içinde kavga ediyoruz Beşiktaş'lı olmanın ruhuyla...

Mantık arama anne. Biz karşılıksız seviyoruz. Hemde öyle böyle değil. Stadta Siyah Beyaz'ı görüyorum ya bazen ağlıyorum. Üzülme anne. O aşkı gördüğüm için, yalnız kalmadığım için ağlıyorum...

Ne olur kızma anne. Bazen yalan söylüyorum sana. Sonra ordan burdan burdan para bulup maça kaçıyorum. Eve gelince diyorsun ''maça mı gittin?'' diye. Ben ''hayır'' derken açığı veriyorum. ''sesin kısılmış" diyorsun. Sonra ne söylesem çare olmuyor..

Fırsat oldukça deplasmanlara gidiyoruz. İnanılmaz eğlenceli geçiyor. Merak etme aç kalmıyorum. Deplasmandan puanla dönünce harika sohbetler başlıyor o kısık seslerle. Puan alamayınca zaten insanın ne konuşası geliyor nede nefes alası...

Off anne off şimdi başımızda, daha doğrusu klüp binasında imza yetkisi olan bir başkan müsvettesi varki sorma. Senin çocuğunun sevdasının üstüne karabulut gibi çöktü. Git diyoruz gitmiyor.Bütün değerlerimiz ayaklar altına aldı Yeter diyoruz dinlemiyor...

Neyse anne... Hadi ben maça gidiyorum. Merak etme! Paramı dikkatli kullanırım, fazla terlemem. Sağa sola bulaşmam. Hadi hoşçakal...

İşte bizim en büyük farkımız ruhumuzla mücade ediyoruz...