Gençliğime Yürüdüm Gözlerim Kan-Revân İçinde, Bölüm 1
BÖLÜM 1
i.
Her insan, bir hicret taşır yüreğinde.
Her insan, yaşar çabuk, gençliği ellerinde.
Ne aşka karşı koyabilir ne de ölüme,
Her insan, yüreği kendi bestesinde.
ii.
Sana en son şiiri göğüs kafesimle söyledim;
Yalvaran bir
“âh”, en son nefesimle.
Sezenli gülüşün, beyaz teninle,
Çekilirken damarlarım, düşüme girecektin..
iii.
Her yürek hicretinde, senden de bir şeyler biriktirdim;
Mühürlü dudaklarım, bir ölünün göğüs kafesinde.
Aşk, bir eski zamân akrebi sıkışan göğüs kafesimde,
Sana gazel gazel yazıldım,
Seni bir ezel yitirdim.
Her yürek hicretinde, senden de bir şeyler biriktirdim...
Yaşıyorum sensiz daha ölmedim
Senin kadar nefessiz ve senin kadar cansız.
Dârağacına asıldım asılsız;
Rûhum yere devrildi,
(Ama) sensiz ben ölmedim.
iii.
Mühürlü bir imlâsıydı bende aşk, zamânın;
Gençliğini yudumladığım çağlar içinde.
Denizlere düşürürdün sen siyâh âh-u zârın
Çırpınırdım bir balıkken ben ağlar içinde.
Devrik bir yürekte sürdürmez saltanâtın,
Aşk, kalmayan bir yanı, (artık) sağlar içinde.
iv.
Hapsolmasa rûhum, seni de çürüten bu kafeste,
Günler de geçerdi belki, alırdım ben nefes de.
v.
«Yüz çevirmez gökyüzü, kendini unutan yüzlere.»
Diye vazgeçmedim (hiç) çırağından.
Ölüm, içimde duâ duâ büyüdükçe;
Gelmesen ne olur,
Birgün, hiç geçmesen kapımdan!
vi.
Gelmesen ne olur,
Birgün hiç geçmesen kapımdan.
Hatırladığım son gülüşüm seninle,
Artık gülmesem de olur.
Sakladığın aydınlık
Bir çift gözyaşımdan
Penceremden güneşi artık görmesem de olur.
Gelmesen ne olur,
Birgün hiç geçmesen kapımdan.
Geçmesin ne olur
Birgün, bir kez bile aklından;
Bu yangın yeri yürek, birgün şen olur.
Menekşelerin, ben ölünce kurur;
Uzak değil anılar, öldüğün İstanbul'dan.
vii.
Rûhumu gözyaşıyla besledi çiçeklerim.
Vefâ, güldü; ihânet, yâsemin.
viii.
Dirilerden vefâ yok,
Tek vefâkârı da toprağa gömdüm.
Kapandı gök kapıları kör kör yüzüme;
Ne lanetlendim, ne öldüm...
ix.
Kucağımda rûhları ölü kuşlar;
Savurdu gençliğimi geçti zamân.
Ölüm kadar gençti zamân;
Rûhum, hasret kadar ihtiyâr
Gençliğimi susadı, içti zamân;
Ezildim vefâsında her çilenin.
Kırıldı Levh-i Mahfûz; rahmindeyken annemin:
Ben, zakkum içeceğim; O, Kevser suyundan
x.
Ölümü mü yendim, hayata mı yenildim
İkisinin arasında bir burçtayım düşlerinden kalan.
Öpmek için seni, buluta eğildim;
Dudaklarım yandı,
Dudaklarım yandı kokundan...
Mehmet Akif ARDIÇ (
http://www.gizliilimler.tr.gg Admin)
______________
gizliilimler.org /
4kitap.tr.gg /
mehmetakifardic.tr.gg 
