Şu ipliği iğneye geçirir misin oğlum....

Merhaba,
Ben bunu yeni başlık aç tıkladıktan sonra o anda yazdım.Herhangi bir yerden alıntı değildir.Peki nedir bunu bana yazdıran.Pişmöanlıklar mı,yapamadıklarım mı,belki de..
Ama asıl neden bu değil.
Etrafımda öyle çok insan var ki bu şekilde..
Keşkelere düşen,nedenlerin için de boğulup giden,O gittikten herşey bittikten sonra "seviyorum,ne olur bir şans daha" diye haykırıp kendini yıpratan.
Arka balkonumdan aşağıya bakıyordum.
Her zaman birbiriyle kavga eden bir köpek ile kedi vardı arka bahçelerden birinde.
Ne zaman balkona çıksam o bahçede 4-5 dakika onları seyrederdim.
Gördüğüm hep aynı şeylerdi,küçük köpek saldırı pozisyonu almış,köpekten biraz daha iri olan kedicik tüylerini kabartmiş,ön ayakları ile arka ayakları arasındaki mesafe daralmış,o da saldırdı saldıracak.
Aslında bir oyundu bu,ikisi de birbirine saldırmazdı hiç.
Bu gün baktım kedi yoktu..
Köpek bir köşede yatmış, başını ayaklarının üzerine koymuş sanki ağlıyordu.Canı sıkılıyordu belliydi.
Kedi belki geri gelecekti ama işte balkondan geri dönerek pc nin başına oturduğumda bana verdiği duygular üsttekileri yazdırdı.

Beklemeyin arkadaşlar.Sevdiğinizi söylemek için ve göstermek için O'nu kaybetmeyi beklemeyin.
Sevgiler.